II ~ "Też cię kochamy"

Heeej ;) Dziękuję wam za te wspaniałe komentarze. One nakręcają mnie do dalszego pisania - wspaniali jesteście ;* Dostałam taką troszkę wenę na ten rozdział :D Komentujcie i ten post, chciałabym wiedzieć co myślicie ;) A, dodatkowo w tym opowiadaniu Jeremy jest w wieku Harry'ego, a nie rok młodszy od Ginny ;)

II ~ Też cię kochamy...

- Psst, Hermiona. Psst, Hermiona... Psst!

- Och George, zamknij się. Zaraz nas odkryją.

- Że niby co, Freddie? Że siedzimy w klasie McGonagall w czasie lekcji, pod peleryną niewidką?

- Rozszarpała by nas na strzępy.

- Zaraz ja was rozszarpię, co wy tu robicie?!

Cała klasa zwróciła wzrok na Hermionę. No tak, nakrzyczała na powietrze.

- Panno Granger, czy wszystko w porządku?

- Tak, pani profesor. To tylko... chochliki.

- Kornwalijskie?

- Yyy... Tak. Najbardziej dokuczliwe i denerwujące stworzonka. Uwielbiają przeszkadzać, przerywać i są strasznymi przylepami. Takie dwa się tu przyplątały. - Zwróciła wzrok w stronę, z której dochodził głos bliźniaków.

- Też cię kochamy. 

Po klasie poniósł się cichy chichot autorstwa dwóch Weasley'ów. Minerwa i tak była zła na gryfonów za wczorajszy wypad do Zakazanego Lasu, więc drażniło ją nawet szuranie stopą o podłogę. Cóż, nie dziwić się - cały Fred i George. Ale co oni znowu wymyślili? Po lekcji transmutacji Hermiona złapała ich za niewidzialne ręce i wepchnęła do pustej sali.

- Czego wy chcecie?!

- Zobaczyć naszą buntowniczkę. - wyszczerzyli zęby.

Herma trzepnęła ich po głowach.

- Ej, ej, spokojnie panno Granger. Mamy tu dla ciebie... zaraz... - George przeszukał swoje kieszenie. - Fred ty to miałeś!

- Nie ja nie miałem, ty to miałeś.

- No to jak my mamy to jej dać? 

- Ale co dać? 

- Zaraz wracam!

I tak bliźniak wybiegł z klasy zostawiając Hermionę sam na sam z Fredem.

- O co chodzi? 

- O nic, zobaczysz.

- Nie lubię niespodzianek.

- Zapamiętam na przyszłość.

- No, ale czym jest to TO?

- Że co?

- No TO.

- Jakie TO? Ja nic nie wiem...

- Pacan.

- Też cię kocham.

- Ogarnij się. - uśmiechnęła się czując, że robi się czerwona na twarzy.

Stała tak w pustej sali mając jedynie dwa wyjścia : przyglądać się swoim paznokciom lub zacząć rozmowę.

- No więc... Ładna pogoda.

Fred wybuchnął śmiechem.

- Serio? Ładna pogoda? Tylko na tyle cię stać?

Hermiona uderzyła go w ramię i udała, że się obraża. Zerkała co chwilę na śmiejącego się nadal rudzielca. Przyjrzała się uważniej jego dużym, brązowym oczom, jego czarującemu uśmiechowi, jego rozczochranym włosom, sterczącym na wszystkie strony...

- No nareszcie jesteś! - z rozmyśleń wyrwał ją jego ciepły głos.

- Uważaj Hermiona, to jest coś extra!

George wyjął z kieszeni fiolkę z różowym płynem.

- Eliksir miłosny? - uniosła brwi.

- Nie taki zwykły, wyprodukowany przez nas. - uśmiechnął się.

- No i...?

- Ach! - Bliźniak złapał się za serce. - Ranisz mnie.

- To prezent. Pierwszy, który wyszedł nam idealnie... chyba. - mruknął Fred.

- Rozumiem, potrzebujecie królika doświadczalnego? 

- Nie do końca... 

- Bardziej reklamy...

- I myślicie, że wam pomogę? Żadna tego ode mnie nie weźmie! Lepiej dalibyście to jakiejś ładnej dziewczynie z powodzeniem. - zaśmiała się.

- Ale ty jesteś ładna! - wybuchnął Fred.

Hermiona otworzyła usta, a chłopak zmieszany zaczął drapać się po głowie. Najwyraźniej sam nie spodziewał się takiej własnej reakcji. Czarodziejka wyszła z sali zabierając fiolkę.

- Brawo braciszku, przekonałeś ją!

* Po kolacji w Wielkiej Sali.

Hermiona właśnie popijała swoje ziemniaki sokiem dyniowym, kiedy do sali wbiegła zdyszana Ginny.

- Jestem już! - usiadła obok przyjaciółki i czym prędzej chwyciła udko kurczaka.

- Gdzie ty się podziewałaś?

- Potem ci powiem... - uśmiechnęła się tajemniczo.

W saloniku Gryfonów jak zwykle roiło się od piszczących pierwszoroczniaków. Jedenastolatki przeglądały z zaciekawieniem ogłoszenia, księgi i doszukiwały się magii nawet w zwykłych fotelach. Rudowłosa pociągnęła czarodziejkę do swojego dormitorium i zamknęła drzwi jakimś zaklęciem. Weszła na łóżko i zaczęła po nim skakać nadal się nie odzywając.

- No więc...? - Herma nie wytrzymała i zaczęła pierwsza uśmiechając się od ucha do ucha.

- Jeremy Stretton... - szepnęła rozmarzonym głosem.

- Ten przystojny, ciemnowłosy Krukon?

- Mhm... 

- Ginny...?

- Słucham?

- No co z nim? - zaśmiała się.

- A, już. Jego mama pracuje w Ministerstwie, dzięki czemu dowiedział się, że w tym roku w Hogwarcie odbędzie się bal bożonarodzeniowy, który jak pewnie wiesz jest tradycją...

- ... turnieju trójmagicznego. Genialnie!

- Wiem! Słuchaj dalej, powiedział, że tylko uczniowie czwartego roku wzwyż będą mogli pójść na tańce.

- Ojej...

- No i zapytał czy nie chciałabym pójść z nim!

- Nie gadaj!

- Gadam!

Zaczęły piszczeć i śmiać się. Plotkowały do północy aż w końcu współlokatorki Ginny przypomniały sobie zaklęcie 'Alohomora' i wdarły się siłą do dormitorium. Wygoniły Hermionę, która cała w skowronkach pobiegła do siebie. Pomyślała, że nie da rady zasnąć i poczyta jeszcze książkę, gdy zorientowała się, że zostawiła ją na dole. Zbiegła szybko schodami do pokoju wspólnego.

- Fredzie i George'u Weasley! 

- Ooo, jest nasza złośnica. Idziesz z nami? - uśmiechnęli się.

- Do Zakazanego Lasu? - uniosła brew.

- Popatrz, Freddie - czyta w myślach.

- Haha śmieszne. Nie wolno wam iść! Już mamy jeden szlaban jutro! - stanęła w dziurze pod portretem i patrzyła na oddalających się bliźniaków. - Jacy wy jesteście okropni!

Zdążyli się jeszcze uśmiechnąć.

- Ty wiesz...!

- Tak, tak, wiem. Też mnie kochacie... ♥

~Hermiona .

Polecam te blogi ♥ : http://www.fremione-story.blogspot.com/, http://hogwartstories.blogspot.com/, http://potter-parodia.blogspot.com/ i http://wcieniukryjesiemagia.blogspot.com